برخی ازمردم نسبت به مسایل اطراف خودشک دارند .تا جایی که در جان دلشان ریشه دوانده هر اتفاقی رخ بدهد بابدبینی وتردید به آن نگاه می کنند.اینان بین خودشان ودیگران یک دیوار بلندبی اعتمادی کشیده وباحس ناخوشایندی بااطرافیان برخورد می کنند.

همه چیز را زیر سوال می برند .دنبال نقاط ضعف می گردند .نقطه روشنی در ذهن این افراد وجود ندارد

از همدلی وهمراهی وهم افزایی قدرت فکر واندیشه در حل مسایل خود را کنار می کشندوبیشتر دنبال ابطال یک واقعیت هستند .-

گاهی سایه خود را باتیر می زنند - 

گمان غلطی را در جان خود نهادینه کرده ودور محور آن می گردند و

اینان تنها خود را باور دارند  خودی که از میل نفسانی نشات گرفته است .

این دسته در همه زمانها بوده اند

حسن ظن در دل این ها معنایی ندارد بیماری سو.ظن جهنم بدون آتشی را در جانشان بربا ساخته  

نه سخن بزرگ ودانایی را می شنوند نه ازروزگار عبرت می گیرند.

در حقیقت بامردم روابط خوبی ندارند از سراجبار سلام علیک می کنند

دوست دارند همه مثل آنهاشوند 

  مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی